Erkenning

Reeds vele jaren geniet de osteopathie volledige erkenning als onafhankelijke gezondheidzorg in Amerika en is met de jaren Europa progressief gevolgd. Momenteel is de osteopathie in Groot-Brittannië sinds 1992 volledig gelegaliseerd, en is in Frankrijk op weg naar erkenning. Zij is in België erkend door de wet-Colla, daterend van 29 april 1999. Reeds in 1980 hadden de Belgische osteopaten de nodige structuren op punt gesteld met betrekking tot een interne controle van het beroep. Zij hebben namelijk beroepsverenigingen opgericht welke op hun beurt ethische commissies samenstelden. De beroepsverenigingen hebben eveneens de GNRPO gesticht met als doel het beroep eenvormig te maken en het te vertegenwoordigen bij de overheid. Op deze manier zijn de osteopaten erin geslaagd om van de osteopathie een autonoom beroep te maken, met eigen verantwoordelijkheid en bewezen doeltreffendheid.

Belangen voor de patiënt om zich door een ‘erkende’ osteopaat te laten behandelen

Evenals de acupunctuur, de homeopathie en de chiropraxie, is de osteopathie heden ten dage een van de vele soorten van verstrekking van gezondheidszorg. Dat is een realiteit. In plaats van ze te laten belanden in een semi-clandestiniteit, wat het risico van talrijke misbruiken met zich mee kan brengen, is het veruit verkieslijk ze in een gecontroleerd systeem te zien evolueren. Dat bezorgt de patiënten een drievoudige waarborg:

Verzorgd te worden door erkende professionele personen die na hun studies ook een wetenschappelijke thesis voor een internationale jury hebben verdedigd en dus een gedegen wetenschappelijke achtergrond hebben. Voor een osteopaat zijn de studies veeleisend en vergelijkbaar met een universitaire opleiding van het lange type. Door deze erkenning wordt het mogelijk een onderscheid te maken met personen die opleidingen van te korte duur (een cursus van soms nog amper enkele weken) hebben gevolgd en die het beroep uitoefenen zonder voldoende vorming (dikwijls zonder zich bewust te zijn van hun tekortkomingen en van het gevaar waaraan zij anderen blootstellen).
Verzorgd te worden door erkende professionele personen die na hun studies en het verdedigen van een wetenschappelijke thesis voor een internationale jury.
Aangepaste zorgen te ontvangen en de zekerheid te hebben van een onmiddellijke oriëntering naar een andere klassieke medische discipline, wanneer uit de anamnese blijkt dat die discipline meer geschikt is, of dat de osteopathie klaarblijkelijk niet tussenbeide mag komen in de te verlenen behandeling. Dat is de grondslag zelf van een professionele deontologie, die door de wettelijke erkenning de facto wordt ingevoerd.

De grootste bezorgdheid gaat uiteraard uit naar het verzekeren van de veiligheid van de patiënten.

Let ook dat de terugbetaling die heden verschaft wordt door de verschillende mutualiteiten enkel bij ‘erkende’ osteopaten kan worden bekomen. Dus enkel bij diegenen die de titel osteopaat D.O. (diplomated osteopath) draagt en zich heeft aangesloten bij een door de Raad van State erkende beroepsvereniging en enkel nog osteopathie uitoefent.

Hiertoe hebben zij van de mutualiteiten een erkenningsnummer (095…) gekregen. Na elke consultatie krijgt u van uw osteopaat een uniform “attest osteopathie” dat u dan kan aanbieden aan uw ziekenfonds. Er wordt een tussenkomst voorzien van 10 EUR per consultatie met een minimum van 5 en een maximum van 10 consultaties per kalenderjaar. Het bedrag en het aantal tussenkomsten kan licht variëren afhankelijk van bij welk ziekenfonds men aangesloten is.